Iguazú

Iguazu
Eindelijk was het dan zover, Iguazú, we hadden hier al zo lang naar uitgekeken! We zouden om 12.40 vliegen dus ver vertrokken om 10.50 naar het vliegveld. We hadden er allemaal zoveel zin in!
Op het vliegveld opzoek naar onze vlucht, die konden we niet zien op de borden, dus naar de hulpbalie van Aerolineas Argentinas. We lieten ons vluchtschema zien en ineens begon die vrouw te vertellen dat we 1000pesos ( 150 euro ) per persoon meer moesten betalen als we mee wilden op de vlucht. Dit is omdat Argentijnen goedkoper mogen reizen dan buitenlanders. Geen flauw idee waarom. Wij in de stress en onwijs boos, dus probeerden we digitaal in te checken en onze boardingpasses te printen. Bij Melissa lukte dit, maar onze werden maar niet geprint, we konden wel janken.
We besloten om gewoon naar een incheckbalie te gaan en het daar te proberen. Meneer vertelde ons ook dat we meer moesten betalen en dat we dan ‘daar’ in de rij moesten gaan staan. Wij half huilend vragen of we onze vlucht dan nog wel zouden halen .. Gelukkig vond hij ons zielige hulpeloze buitenlandse meisjes en had hij genade.. :D Om het allemaal nog leuker te maken had de vlucht ook nog eens een uur vertraging, daarom zagen we hem dus niet op de borden…
We waren uiteindelijk pas 4 uur in het hostel en zijn even Puerto Iguazú (het dorpje) in gegaan, wat toeristenbureaus ingegaan, aangezien er toch maar één organisatie was hebben we bij een random bureau onze boottocht door de watervallen geboekt.
’s Avonds lekker uit eten geweest en op tijd gaan slapen.

De cataratas.
De volgende dag gelijk naar de watervallen toe. Wat onwijs indrukwekkend was dat. Nog nooit zoveel water naar beneden zien stromen (zie foto’s). Natuurlijk begon het halverwege de dag te plensen. Het zal ons ook eens meezitten.. Wij doorweekt (het was een tropische regenbui). Toen het droog was zijn we de laatste route gaan lopen. Op naar de boot! Natuurlijk 2 keer verkeerd gelopen, maar we hebben het gehaald (half uur later dan gepland). In de boot begonnen we te klagen dat hij toch wel erg saai was en we op tripadvisor zouden melden dat het de moeite niet was. Ja hoor, toen begon het. De boot trok op, en vaarde recht op de watervallen af. Als we droog waren geweest, waren we dat nu niet meer.. We gingen ongeveer onder de waterval langs, en dat zo’n 3 keer. Geen geklaag meer van ons. Helaas waren we nu wel weer kletsnat, dus geen zin meer in de wandelroute van 1 uur. Het park was echt heel erg mooi. Er liepen allemaal rode neusberen rond (die gewoon eten van mensen stalen) en het krioelde er van de vlinders! Dat we terugwaren wilde iedereen zijn telefoon en camera opladen, Jade’s oplader bleek kapot te zijn, ja het zal ons eens meezitten..

Je hebt ook een Braziliaanse kant van de watervallen, maar omdat ons verteld werd dat je de watervallen dan maar van een kant kon bekijken en het alsnog 140 pesos was besloten we de volgende dag dat we daar niet heen gingen. We hadden een flyer gevonden over een park dat wilde dieren opvangt die bijvoorbeeld zijn aangereden. Hier zijn we heengegaan en we hebben toekans, miereneters, stekelvarkens, apen, roofvogels en nog veel meer dieren gezien! Een en al genieten. Aan de overkant van de weg was een museum, dus wilden wij kijken of daar wat te beleven was. Zag er saai uit en kostte 20 pesos. Net toen we besloten terug te gaan, zagen we een kartonnen doos met kittens! Deze waren nog maar 4 dagen oud. Een half uur lang bewonderd en geknuffeld en weer terug gegaan naar het hostel. We hadden gelezen dat er in de buurt een tuin was met allemaal kolibries. Nou het was dus echt een tuinTJE met 100den kolibries. We werden er zenuwachtig van en ze wilden niet zo graag op de foto.. Maar het was toch leuk om die vogeltjes een keer in het echt te zien. ’s Avonds tot een uur of 1 op de veranda bij het hostel gezeten en terug in de kamer waren we iets te luidruchtig voor de Duitsers… Die vinden ons niet zo aardig meer…

De laatste dag stonden de Duitsers vroeg op en besloten ze ons even te pesten door veel lawaai te maken en het licht aan te doen. Ja onze eigen schuld??
Om 10 uur uitgecheckt en onze tassen daar gelaten, om vervolgens naar het drielandenpunt te gaan. Er zit een rivier tussen de landen dus we hebben Paraguay en Brazilië gezien, maar we konden er niet naar toe. Erg jammer weer. Lekker in een heel mooi restaurant (foto’s) een drankje gedronken en om 2 uur terug naar het hostel gegaan. We vlogen pas om 18.45 en we waren er al om 16.30, omdat we bang waren dat er weer problemen zouden zijn. Dit keer gelukkig niet, maar dit betekende wel dat we 1.5 uur lang niks zaten te doen in een restaurantje dat geen papas fritas meer had…
Om 20.45 waren we alweer in de residentie en hebben we daar gewoon geslapen. Er waren namelijk nog 2 bedden vrij en waarom zouden we naar een hostel gaan als we ook gewoon gratis ergens kunnen slapen? Gelukkig geen problemen gehad, maar het was wel erg koud, zo zonder deken…

NU zijn we dan eindelijk in Costa Rica, heeft even geduurd ( over newark naar San Jose??) maar het bevalt heerlijk tot nu toe. Erg leuke gastmoeder en een mooie kamer. Foto's en een nieuw reisverslag volgen snel!